Up and running met Casa Trankilo!

Nu we een paar maanden gasten ontvangen, beseffen we echt hoe leuk het is om in onze eigen B&B te werken! Natuurlijk zijn er ook minder leuke klusjes maar zelf je tijd indelen en bepalen wat er moet gebeuren, bevalt goed. Net als het collega`s zijn :-).

Nu we een tijdje up and running zijn, komt er meer routine in en daarmee ook meer tijd voor het gezin en vrije tijd. Het is soms wel lastig om te werken en wonen op dezelfde plek, zeker als de kinderen vakantie hebben, maar ook dat gaat ons steeds beter af. Beetje cliché misschien maar het contact met de gasten vinden we allebei toch echt het leukst. Iedereen is vrolijk omdat ze op vakantie zijn en als er iets aan de hand is, kunnen we het goed oplossen zodat mensen tevreden blijven.

Met sommige gasten heb je een grotere klik dan met andere, maar eigenlijk hebben we altijd leuk contact. We vinden dat er gewoon leuke mensen in onze B&B overnachten :-). Iedere gast die komt, heeft een eigen verhaal. Het is leuk om te horen hoe hun leven eruit ziet op de plek waar ze wonen en waarom zijn ze op Bonaire.

We ontvangen bijvoorbeeld best veel mensen die een wereldreis aan het maken zijn, een paar dagen of weken op Bonaire zijn en daarna verder gaan door het Caribisch gebied, Midden en Zuid Amerika.

Het moment dat er bij ons aangebeld werd met de vraag ‘klopt het dat jullie BH`s verkopen?’ vergeten we ook nooit meer. De mannelijke helft van het stel in appartement 4 had ons al het bijzondere verhaal verteld dat ze op zoek waren naar zijn moeder die Rincon zou moeten wonen. En nu bleek de vrouwelijke helft een handeltje in BH`s cupmaat dubbel-G te zijn gestart vanuit ons appartement. Gelukkig snapte ze wel dat dit niet helemaal de bedoeling was :-)…en moeder en zoon werden herenigd.

Met politieagent Greg uit New York hebben we een leuk avondje zitten kletsen over het leven in ‘The City’ en wat hij allemaal meemaakte. En een lieve vrouw uit Oregon wilde graag een huis kopen op Bonaire, maar hield eigenlijk helemaal niet van warmte en kleine dorpjes. Ze bleek ook een tikje wereldvreemd. Ze verdwaalde meerdere keren toen ze naar zee wilde lopen (150 meter van de B&B) en vroeg de laatste dag van haar verblijf waarom er maar één tennisracket op haar kamer lag (de muggenmepper :-)). Heerlijk om met zoveel verschillende mensen in contact te kunnen komen.

We hebben het hier voorlopig nog wel naar ons zin…Never a dull moment!