November 2015 – Bonairiaanse hersenkraker

Pff, wat een hersenkraker. Wonen, werken, leven op Bonaire: emigreren. Het is een droom die nu dichterbij dan ooit lijkt, maar toch nog ver weg. Want wat is het een grote beslissing om te nemen. Niet alleen voor onszelf, maar juist ook omdat de kinderen uiteraard ook meegaan. Drie en zes jaar, dus nog klein genoeg om ergens relatief makkelijk te aarden. Maar aan de andere kant; je haalt ze wel weg uit hun veilige wereld, vertrouwde school en kinderdagverblijf. En bij opa`s en oma.

Een jaar geleden speelde deze droom eigenlijk helemaal nog niet zo. Met net een andere baan voor Sabrina en ook een vaste baan voor Alexander, waren we er niet heel concreet mee bezig. Het gevoel weinig voldoening te halen uit ons werk was er wel al langer. Emigreren of in ieder geval een tijdje in het buitenland werken, speelde wel eens door ons hoofd, maar verder dan vage plannen kwamen we niet. Toen de baan niet mijn droombaan bleek en daarnaast het bedrijf waar mijn man werkte op het punt van omvallen stond, kwam emigreren toch concreter in beeld.

Vragen en twijfel

Samen iets nieuws starten, zelf beslissen welke koers je vaart en echt iets opbouwen waarbij je veel buiten leeft, toen het zaadje eenmaal geplant was, kregen we het niet meer uit ons hoofd. Wonen in een warm land, maar waar de overgang voor iedereen toch nog te behappen is. Eén van de Nederlandse Antillen, zou dat een optie zijn? En zo ja, welke dan en op basis waarvan ga je een keuze maken? En kun je daar eigenlijk wel leven van bijvoorbeeld een B&B? Ga ik mijn vrienden en familie niet teveel missen? En is het niet zielig voor de kinderen dat ze 9000 km van opa en oma vandaan wonen (hoe mooi het daar ook is).

Maar aan de andere kant; het is een avontuur, we kunnen samen iets mooi opbouwen, het heeft een heerlijk klimaat en als we weg willen met de kids, moeten we het nu doen….

De gedachte aan Bonaire als emigratieland wordt steeds sterker. Het kleinere, gemoedelijkere zusje van Curaçao en minder Amerikaans dan Aruba. Een bijzondere gemeente van Nederland dus kwaliteitseisen aan onderwijs en zorg. Gericht op watersporten en duurzaamheid, waar we zelf veel affiniteit mee hebben. Bij veel van wat we lezen en zien, worden we steeds enthousiaster.

Zoveel vragen, zoveel ideeën, niet over één nacht ijs gaan. Veel googlen, stilstaan bij gevoel en haalbaarheid. Welke kant het balletje op rolt, we weten het nu nog niet.